optreden in Groningen - Noorderzonfestival

Ik ben hier in Groningen omdat ik een workshop moest organiseren met jonge Belgische delinquenten – de bedoeling is dat ik hen leer hun driften te beheersen door die te koppelen aan klankpoëzie.

Ik ben hiervoor met mijn groep delinquenten speciaal naar Groningen gekomen omdat er hier bendes jongeren rondlopen die in de straten van het stadscentrum ‘s nachts schreeuwen en brullen.

Ik vond dit fenomeen interessant en het bracht me op het idee een soort collectieve klankperformance te organiseren, samen met mijn stagiairs.

Je ziet het aankomen, we huren een appartement pal in het centrum van de stad, op de tweede verdieping, en hopla de eerste nacht dat we er zijn is het direct een schot in de roos : we beslissen pornolettrisme door het raam te doen, dus porno maar voor elk publiek, voor iedereen bestemd aangezien de naakte lichamen gewoon vervangen worden door letters of door klanken, wat dus porno wordt maar dan abstract, abstract-porn, 100% moreel.

We zitten daar vollenbak pornolettrisme te doen aan het raam en ’t heeft direct goed gewerkt moet ik zeggen, er is direct een hele bende jongens en meisjes die vanuit de straat vanalles met hun stem met ons begon uit te spoken.

En toen dachten wij hier zo van kom, kom hier iedereen, kom we gaan hier iedereen in een hypnotische transe brengen ! Dat gaat smaken !

Hoe dik gelukkig dat wij hier zullen kunnen zijn zo met iedereeen samen onder experimentele pornolettristische klankhypnose !

Dan wordt het spannend natuurlijk, omdat er meer en meer jongeren gelokt worden door wat wij hier allemaal uitspoken en het wordt echt feest, echt zwaar feest pal onder ons appartement daar in het centrum van Groningen.

Iedereen staat daar volledig in trance en pornolettrisch gehypnotiseerd en je ziet het aankomen, een bende jongens en meisjes die in het gebouw recht over ons zaten te feesten op de 2de verdieping wordt smoorverliefd op ons.

Ze worden echt doodverliefd en omdat ze echt heel plezant zijn en heel mooi, worden wij natuurlijk ook oerverliefd op hen.

Nu wordt het echt spannend, want die mensen krijgen het in hun bol een kabel te spannen tussen de 2 gebouwen, zodat we elkaar daar, op die kabel, fysisch zouden kunnen ontmoeten.

Ze gooien ons een touw toe, we maken het touw vast aan een radiator, iedereen zit nog altijd in transe te schreeuwen en voilà ’t is vertrokken, de jongeren kruipen naar elkaar toe, op de touw.

De scène is echt heel mooi, heel poëtisch maar ook heel tragisch natuurlijk : men ziet een alsmaar groter wordende massa jonge brullers en schreeuwers op straat in pornolettristische transe geraken, terwijl over hen jongens en meisjes over het gespannen touw naar elkaar toe kruipen.

Echt heel mooi en poëtisch allemaal aangezien, je raadt het al, veel van die verliefde en in trance verkerende jongeren van het touw pal op straat vallen, waardoor men een heel mooi klankenmengsel bekomt : hun pijnkreten samen met de kreten van de massa in transe. Er vallen ook een paar doden, we wenen en blijten het uit, echt magisch allemaal wat dat als klankresultaat geeft, zeker wanneer een paar overlevende jongeren elkaar uiteindelijk fysisch weten te ontmoeten op de kabel.

Voilà. ’t Is ongelooflijk maar het is juist op dit ogenblik dat een jonge filosoof voorbijloopt en dit tafereel ziet. Hij vond het zo indrukwekkend dat hij besloten heeft een filosofisch boek te schrijven over deze scène, door ondermeer de theorieën van Freud over de doodsdrift en de levensdrift te gebruiken. Echt spannend allemaal.